ශ්‍රී ලංකාව වූ කලි මුහුදින් වටවුණු දුපතකි.ඒ නිසාම ස්භාවස්වුන්ධර්යෙන් අනුනව රට නිර්මාණය වී තිබේ.දුපතක් වුවත්,විවිධ රටරට වල ඇති වන ආකාරයේ දේශසිමා අර්බුද අපට නොතිබුණා නොවේ.ප්‍රධාන වශයෙන් තිබුනේ, දෙමල ජනතාවගේ විමුක්තිය සදහා,ක්‍රියා කරනවා කියමින් කටයුතු කල LTTE සංවිධානයේ බලපෑම්ය.වර්තමානය වනවිට ඒ සියල්ලක්ම අවහිර වී රටට සාමය උදා වී ඇත.ඒ කුරිරු අතීතය අමතක කොට සියල්ලක්ම නව අනාගතයකට පා තබා ඇත.
අපි නැවතීමට තීරණය කර තිබු හෝටල් සංකීර්ණය වෙත ලගා වීමේදී හිතුවටත් වඩා රෑ බෝවී තිබුණි.රාති ආහාරය ගෙන සියලන්ම තමන්ගේ නිදන කාමර කර ගියහ.මගේ බැග් එක අතුරුදහන් වී තිබීම නිසා එය සෙවීමට සිදු විය.අවසානයේදී බස්රථයේම තිබී එය සොයා ගන්න ලදී.සියල්ලන්ටම ඉක්මනින් නින්ද ගියේ දවසම හෙම්බත් වී සිටි නිසාවෙනි.කෙසේ නමුත්,පසුදා උදාවිය.වේලාසනින් අවදි වූ බොහෝ දෙනා හැද පැළද ගෙන උදේ ආහාරය ගත්හ.ඉන් පසු දවසේ සැලැස්මට අනුව කටයුතු කිරීමට සිදුවිය.අපි මුලින්ම යා යුතුව තිබුනේ නල්ලුර් කොවිලටයි.එය සියලු දෙනාටම පාහේ නැවුම් අත්දැකීමක් වූ අතර දෙමල ළමුන්ට තම ජිවිතයේ ලැබූ මහගු භක්ග්‍යක් විය.සියලුම පිරිමි උඩුකය නිරාවරණය කර එහි ඇතුල් විය යුතුව තිබුණි.
නල්ලුර් කෝවිලේ පැය එකහමාරක් පමණ ගතකල අප ඉන්පසුව පැමිණියේ,යාපනයේ අච්නපති මහින්ද හතුරුසිංහ මහතා හමුවීමටය.ඔහු සමග ඇති වූ සාකච්චාව තුලදී යාපනය තුල දැන් පවතින තත්වය පිලිබදව තරමක් අවබෝධ කරගත හැකිවිය.එහි සිටි හමුදා අක්කාද මෙහිදී මතක් කල යුතුය.අපේ කට්ටිය හැම දේටම වගේ ෆොටෝ ගන්නත්,ඒවාට පෙනී සිටින්නත් දක්ෂයෝ වුහ.එම නිසා සැම තැනකදීම ඇතිවනතුරු ෆොටෝ ගත්හ.අනතුරුව දහවල් ආහාරය සදහා නැවතත් නවාතැන් පලට පැමිණි අප දහවල් ආහාරය ගත්හ.
පසු දිනයේත් බොහෝ වැඩ කොටසක් කිරීමට තිබු නිසා උදේ පාන්දර ම අවදි වූ අපි උදේ ආහාරය ගත්තෙමු.මුලින්ම යායුතුව තිබුනේ බිම් බෝම්බ ඉවත් කිරීමේ ස්ථානයක් නරභිම සදහායි.එමස්ථානයට පැමිණි අප එහි සිටි නිලධාරීන්ගෙන් ඒ සම්බන්ධව තොරතුරු රැසක් දැනගත් අතර ඒවා ද, දැක බලා ගන්න ලදී.ගිනි අවුවේ බිම් බෝම්බ ඉවත් කිරීමට වෙහෙසෙන අපගේම ආදරණිය රණවිරුවන් දුටු විට ඇසට කදුලක් නොඉනුනාම නොවේ. ඔවුනට සමුදුන් අපි එතනින් නික්ම 'උදයන් පුවත්පත් ආයතනයට' ගියෙමු.එහි කර්තු සමග සාකජ්ජවක නිරත වූ අපි ආයතනයේ වටපිටවද සහ උපකරණද නරබුවෙමු.එන ගමන් යාපනයේ NGO පිරිසක් සමග සාකජ්ජවක නිරත වූ අපි ඔවුන්ගේ අදහස් පිළිබදවද යම් අවබෝධයක් ලබා ගත්තෙමු.
නාගදීපය දක්වා බෝට්ටුවේ කල සංචාරය කෙදිනකවත් අමතක නොවන පරිදි සිතේ රැදුනි.නාගදීපය වන්දනා මාන කල අපි අවසාන බෝට්ටුවෙන් දුපතෙන් පිටවනවිට පහත් පසු වි තිබුනි.එනගමන් නගරය ආසන්නයෙන් ගෙදර ගෙන යායුතු බඩු මිල දී ගත් අපි ඉක්මනින් නවාතැන් පලට පැමිණියේ 'දයා මාස්ටර්' සමග යොදා තිබුණු සකජ්ජවට සහබාගි වීම පිණිසය.
එය තරමක් උණුසුම් කාරී වූ අතර ඔහු ඇතැම් ප්‍රශ්නවලට පිළිතුරු දීම පවා ප්‍රතික්ශේප කළේය.එය නිම වනවිට බොහෝ දෙනාට එය එපා වී තිබුණු බවට නම් සැකයක් නැත. එදින අපි යාපනයේ ගත කරන අන්තිම රාත්‍රිය විය.සිතට තරමක දුකක් දැනුනද පසුදා පාන්දරින්ම යාමට කතිකා කරගත් නිසා අපි නොනිද පහන් කිරීමට නොහැකි විය.එකිනෙකට සමු දී නින්දට ගිය අපි පසුදා පාන්දරින්ම අවදි වී යාපනයේ නවාතැන් පලට සමු දී බස් වල නැගී නැවතත් කොලබ බලා පිටත් වීමු.
'කෙසේ නමුත් කිවයුතු දෙයක් ඇත,චාරිකාව නම්,හොදය.වරදක් නැත.එත් යම් යම් අඩුපාඩු නොතිබුණා නොවේ.ඒවා මෙහි ලිය තැබීමට අදහස් නොකරමි.යලි මෙවැනි චාරිකාවක් යන්නේනම් මීට වැඩ තරමක් සිතිය යුතුවේ'.
